RUHUNDAYIM

‘Zamanın akışında kayboldun, vedalar ettin kalbindeki duygulara ve bazen merhaba dedin belki de. Sendeki o ince, narin yanını duydun mu peki? Yani içindeki çocuğu, saf benliğini? Yalnızlık anlarında sığındın mı, sarıldın mı ona? Orada mı hala?’ Hepimiz için bitmeyen kendini keşfetme sürecinde sanatçı; yalnızlık, hayal kırıklıklığı, kendini aşağıya çeken duygularla yoğurulurken çıkış yolunu içindeki çocuğa sarılarak buluyor. Ondaki naifliği, masumiyeti kendi üzerine bir örtü yaparak sevgiye sarılıyor. Ve hatırla diyor ‘Ordayım, ruhundayım’… Bu şarkıda, etrafındaki sahte sesleri susturup sadece kendiyle konuşan bir ruhu dinliyorsunuz.